Συνεχίζοντας τό Ὁδοιπορικό τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, πού ἄρχισε ἀπό.
χθές, τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, βρισκόμαστε ἤδη σέ ἕνα σημαντικό σταθμό, κατά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μᾶς προβάλλει μιά ἀπό τίς ὡραιότερες εὐαγγελικές παραβολές: αὐτή τῶν Δέκα Παρθένων.
Γλαφυρότατη καί παραστατικότατη ἡ παραβολή, ἔχει δανείσει φράσεις.της στήν ὑπέροχη ὑμνολογία τῶν ἡμερῶν, ὅπως τήν γνωστή σέ ὅλους μας : «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Ἀλλά καί οἱ
ἀκολουθίες τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς ΜεγάληςἙβδομάδος ἀποκαλοῦνται«Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου», ἀκριβῶς ἐξαιτίας τῆς εὐαγγελικῆς αὐτῆς διηγήσεως.
Ἡ παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων εἶναι γιά μᾶς μιά πολύ καλή πνευματική ἄσκηση, γιά νά μή φεύγει ἀπό τή σκέψη μας ἡ ἐπερχόμενη μεγάλη καί ἐπιφανής καί συγχρόνως φοβερή Ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε, τό κατανυκτικό κλῖμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι τό καταλληλότερο γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία τό φοβερό καί ἀπρόοπτο τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Ὁ Χριστός ἔρχεται ὡς Νυμφίος, ἀπροσδόκητα, «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός».
Οἱ Δέκα Παρθένες συμβολίζουν ὅλους ἐμᾶς, πού μέ τόν δικό του ἀγῶνα ὁ καθένας μας, τή δική του ἄσκηση, προσδοκοῦμε τήν ὥρα τῆς συναντήσεώς μας μαζί Του. Τό ἀξιοσημείωτο τῆς παραβολῆς εἶναι ὅτι, ἄν καί ὅλες εἶχαν τίς λαμπάδες τους ἀναμμένες, οἱ πέντε, φρόνιμες καί συνετές, γνωρίζοντας τό ἄδηλο τῆς ἀφίξεως τοῦ Νυμφίου, προνόησαν νά λάβουν ἐπιπλέον λάδι γιά τίς λαμπάδες τους. Οἱ ἄλλες πέντε, ἀνόητες καί ράθυμες, δέν ἔβαλαν στόν νοῦ τους νά φροντίσουν γι᾿ αὐτό τό τόσο ἁπλό γιά τήν κοινή ἀνθρώπινη λογική πράγμα.
Ὁρισμένοι ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἑρμηνεύοντας τήν ἔννοια τοῦ «ἐλαίου», ἐξηγοῦν ὅτι τό λάδι τῶν λαμπάδων εἶναι τά ἔργα τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ἄλλοι πάλι λέγουν ὅτι εἶναι γενικά ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού χορηγεῖ τίς ἀρετές καί λιπαίνει καί λαμπρύνει τήν ψυχή. Ἡ ἀνοησία τῶν μωρῶν Παρθένων βρίσκεται στό γεγονός ὅτι ἀγωνίσθηκαν καί ἀπέκτησαν τό μεγαλύτερο καί δυσκολότερο, τήν ἀρετή τῆς σωματικῆς παρθενίας, παλεύοντας καί ὑπερνικώντας ἕνα θηρίο ἀνήμερο, τήν ἴδια τους τή φύση. Τόν μικρότερο, ὅμως, κόπο γιά τήν ἀπόκτηση ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν, πού στολίζουν τήν ψυχή καί τήν παρουσιάζουν φαιδρή καί λαμπρή ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δέν θέλησαν νά τόν καταβάλουν. Καί ἔτσι, μέ σβησμένες λαμπάδες, στερήθηκαν διαπαντός τόν Οὐράνιο Νυμφῶνα.
Ἡ Ἐκκλησία μας προτάσσει στήν ἀποψινή ἀκολουθία: «Τόν Νυμφίον ἀδελφοί ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν». Ἀξίζει, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς νά προβληματισθοῦμε καί νά ἐξετάσουμε σέ ποιά ἀπό τίς δύο κατηγορίες παρθένων ἀνήκουμε. Προετοιμαζόμαστε γιά τήν συνάντηση μέ τόν Νυμφίο Χριστό, πού ἔρχεται ἀπροσδόκητα πρός ἐμᾶς, ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, τήν ὥρα τῆς ἀναχωρήσεώς μας ἀπό τόν κόσμο αὐτό; Ἡ προετοιμασία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης. Ἔχουμε τίς λαμπάδες μας ἀναμμένες καί στολισμένες μέ ἔργα πίστεως καί ἀγάπης; Ὅσο ἔχουμε τά μάτια μας ἀνοιχτά στή ζωή αὐτή, φροντίζουμε νά προμηθευτοῦμε τό ἐπιπλέον ἔλαιο ἀπό τούς φτωχούς καί τούς δυστυχισμένους καί τόν κάθε συνάνθρωπο πού χρειάζεται τήν βοήθειά μας; Ἐνδιαφερόμαστε νά νυμφοστολίσουμε τήν ψυχή μας μέ τό πνευματικό ἔλαιο πού μᾶς χορηγεῖ ἡ Ἐκκλησία μας δωρεάν; Ἡ πνευματική μελέτη, ἡ προσευχή, ἡ ἀκρόαση τοῦ θείου λόγου, ἡ ἐσωτερική προσοχή, ἡ συμμετοχή στή μυστηριακή ζωή καί στή συχνή καί μέ πνευματική προετοιμασία Θεία Κοινωνία, διατηροῦν τίς λαμπάδες μας ἀναμμένες καί καθιστοῦν τίς ψυχές μας γρηγοροῦσες καί ἕτοιμες γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Νυμφίου, ὅποια ὥρα καί ἄν Ἐκεῖνος ἔρθει.
Μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις καί μέ αὐτή τή σωτήρια προοπτική, εὔχομαι πατρικά ὅλοι μας, ὡς πρόσωπα καί ὡς τοπική Ἐκκλησία, νά ὑποδεχθοῦμε τόν Ἐρχόμενο Κύριο «φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι»!
